|
|
|
Muzeum Brandhorst jest najnowszym obiektem na terenie areału muzeów w Monachium. Otwarte w maju 2009 r., z prostokątną częścią podłużną i znacznie wyższym budynkiem szczytowym, muzeum to uchodzi za jeden z najbardziej innowacyjnych obiektów muzealnictwa w skali światowej. Wewnątrz budynku berlińscy architekci Sauerbruch Hutton postawili na rozsądną skromność. Pomieszczenia galerii tworzą ze swoimi białymi ścianami i podłogą z masywnych desek dębowych skromne tło dla ponad 700 dzieł sztuki zgromadzonych przez kolekcjonerów Udo i Anette Brandhorst.
Mniej skromna, a wręcz imponująca jest elewacja złożona z 36.000 sztabek ceramicznych o różnorodnej intensywności odbijania światła. Sauerbruch Hutton wykorzystali tutaj z wirtuozerią barwę jako element strukturalny. Cały budynek oddziałuje sam w sobie jak abstrakcyjny obraz – jako antycypacja jego zawartości.
Do strażników dzieł sztuki, które mieści budynek należą także dwie wolnostojące stacje wejściowe systemu komunikacyjnego i dyspozycyjnego Siedle Steel: wąskie stanowisko komunikacyjne w obrębie wejścia na dziedziniec wewnętrzny oraz większy moduł wraz ze skrzynką alarmu pożarowego, wyposażoną w przełącznik kluczykowy – moduł ten jest ustawiony przed wejściem dla personelu, prowadzącym także do strefy biurowej. Obie stacje są połączone z instalacją telefoniczną muzeum, dzięki czemu każdy pracownik może korzystać ze swojego telefonu w funkcji domofonu wewnętrznego. |
|
|
